silo(e)scapes @archiecho

Archiecho [Link]

silo(e)scapes @changenews [twice]

 Change News [link]
Change News [second time link]

silo(e)scapes covered @The D

Zenovia Toloudi's Silo(e)scapes is Art and Architecture, by Nalini Ramanathan With contributions by Theodore Levin and Evangelos Kotsioris Published June 23, 2017, 2:10am [Link]

Silo(e)scapes @Athinorama

Γιατί η «Ηλεκτρονική πολεοδομία» του Τάκη Ζενέτου εκπλήσσει ακόμη και σήμερα;

Δέσποινα Ζευκιλή

Δημοσιεύση Athinorama.gr, 22.06.2017 [Link]

silo(e)scapes

silo(e)scapes @myheadlinez

My Headlinez, June 13, 2017 [link]

Silo(e)scapes @NewsletterCollector

 Newsletter Collector, June 13, 2017 [Link]

Tomorrows video

about Tomorrows

silo(e)scapes @IndiaDailyNews

India Daily News,  June 13, 2017 [link]

silo(e)scapes @veracruzpost

The Veracruz Post, June 13, 2017.
Visit The Veracruz Post [link]

silo(e)scapes @DADA

DADA. June 12, 2017, 9:18pm
To read the article visit DADA [link]

silo(e)scapes @artdaily

ARTDAILY, June 13, 2017, 1:48 am
to read the text visit artdaily [ link ]

silo(e)scapes @popaganda

Στο “Tomorrows” το αύριο έχει πινελιές από το χθες

Ή πώς η επιστήμη και η τέχνη βλέπουν το μέλλον του αστικού τοπίου.

Γιώργος Βουδικλάρης

10.06.2017

Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου

Link: http://popaganda.gr/tomorrow-exhibition/

silo(e)scapes @VICE

VICE, Κάπως έτσι θα είναι στο μέλλον η Αθήνα, Μαριλένα Αστραπέλλου, June 9, 2017, 1:15am
To read the article and view the photos visit VICE [link]

silo(e)scapes @GrèceHebdo

Grèce Hebdo, M.V., Tomorrows : des fictions urbaines tournées vers un avenir potentiel, June 8, 2017.
Photo of Silo(e)scapes by Kiki Papadopoulou.
To read the article in French language, visit Grèce Hebdo

interview @vimagazino [online]

Ο ρεαλισμός της ουτοπίας

Ιωάννα Ζυμαρίτη

Η Ζηνοβία Τολούδη, αρχιτέκτων και εικαστικός, οραματίζεται την πόλη του μέλλοντος ως ένα μουσείου μεσογειακών φυτικών ειδών, μια τράπεζα σπόρων όπου οι πολίτες θα μοιράζονται ισότιμα τα αγαθά.

Η Ζηνοβία Τολούδη ίδρυσε το 2000 το Studio Ζ, ένα ερευνητικό γραφείο αρχιτεκτονικής και τέχνης με τις χωρικές της εγκαταστάσεις να έχουν εκτεθεί, μεταξύ άλλων, στη Biennale της Βενετίας, το Harvard, το Dartmouth, το MIT και το Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας. «Με ενδιαφέρει η δημιουργία αρχιτεκτονικής αποκομμένη από την έννοια του ιδιώτη πελάτη. Αναζητώ τρόπους να υλοποιήσω αρχιτεκτονικές ιδέες τις οποίες θεωρώ απαραίτητες για έναν καλύτερο τρόπο ζωής». Τη συναντήσαμε στην έκθεση «Tomorrows», λίγο πριν επιστρέψει στην Αμερική όπου εργάζεται ως Επίκουρη Καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Dartmouth, και αποκάλυψε στο BHmagazino τον κόσμο της εγκατάστασης Σιρών Τόποι/Silo(e)scapes.

«Το ενδιαφέρον μου για τη σχέση τροφής και αρχιτεκτονικής προέρχεται από την έρευνα μου, μέσω δημιουργικής δουλειάς και διδασκαλίας, πάνω στο εφήμερο και προσωρινό στην αρχιτεκτονική αλλά και το θέμα του μεταβολισμού στις κατασκευές. ΄Επειτα έχει μεγάλο ενδιαφέρον η σχέση της αρχιτεκτονικής με τα συστήματα διατροφής η οποία δεν έχει αναλυθεί επαρκώς.Ενώ η πέψη πραγματοποιείται στο σώμα μας, η απομάκρυνση των αποβλήτων γίνεται μέσω της υποδομής του κτιρίου. Ομοίως, η παροχή νερού πραγματοποιείται μέσω υδραυλικών συστημάτων. Σήμερα, καθώς το μέλλον των συστημάτων διατροφής μεταβάλλεται ταχύτατα (π.χ. τροφή μέσω χαπιών, εντομοφαγία, καλλιέργεια κρέατος, gmo, γεωργικά / οργανικά κ.λπ.), η αρχιτεκτονική πρέπει να συμπεριλάβει και αυτή την αλλαγή».

«Με απασχολεί τι ρόλο μπορεί να παίξει η αρχιτεκτονική στα μεγάλα θέματα της ανθρωπότητας όπως η δημοκρατία, η κοινωνική ανισότητα και άλλα. Το συγκεκριμένο έργο, Σιρών Τόποι/Silo(e)scapes, που παρουσιάζεται πρώτη φορά, θίγει το θέμα της ανισότητας στη διατροφή, ένα από τα μεγαλύτερα παγκόσμια προβλήματα, μέσω της εξέλιξης της τυπολογίας της αρχιτεκτονικής στο μέλλον, η οποία δανείζεται επίσης στοιχεία από το παρελθόν. Πρόκειται για μία τυπολογία κτιρίου που προάγει τη συλλογικότητα και μία οικονομία διαμοιρασμού μέσω της στέγασης τους. Τέτοιες δράσεις και οργανισμοί υπάρχουν μεμονωμένοι σε διάφορα σημεία της γης, αλλά το έργο της δίνει μία φυσική υπόσταση, την προάγει προτείνοντας μία συγκεκριμένη αρχιτεκτονική, κοινόχρηστη. Βλέπει ας πούμε την τράπεζα σπόρων σαν τη βιβλιοθήκη του μέλλοντος. Η Σιρών Τόποι/Silo(e)scapes βλέπει στο μέλλον τη δημιουργία μίας νέας τυπολογίας κτιρίου η οποία είναι ένα υβρίδιο τράπεζας σπόρων και μουσείο φυτικών ειδών το οποίο ανήκει στους πολίτες οι οποίοι μοιράζονται τα πολύτιμα αγαθά με όρους ισότιμους».

«Πέρα από την ισότιμη διαχείριση των πολύτιμων αγαθών το έργο θίγει την εξαφάνιση της βιοποικιλότητας λόγω φυσικών καταστροφών καθώς και ελέγχων, τυποποίησης και ιδιωτικών συμφερόντων. Ταυτόχρονα, προτείνει τη διατήρηση της βιοποικιλότητας καθώς και την αυτονομία. Όχι μόνο δίνει μέσω της αρχιτεκτονικής μία φυσική υπόσταση στη βιοποικιλότητα, αλλά την εκθέτει και τη μνημειοποιεί μέσω της δημιουργίας των σπορο-κολόνων. Το έργο δανείζεται πολλά στοιχεία από την αρχιτεκτονική της βιτρίνας (που υπάρχει, κατακλύζει την εμπορική αρχιτεκτονική), της διαφάνειας η οποία έχει συσχετιστεί ιστορικά με δημοκρατικότητα (διαφάνεια στις διαδικασίες) αλλά και τον έλεγχο (μέσω τεχνολογίας)».

«Γενικότερα αρκετοί δημιουργοί βλέπουν στο μέλλον περισσότερη εξάρτηση από την τεχνολογία. Υπάρχει ανάγκη να οραματιστούμε τρόπους αντίστασης και τρόπους διακοπής της σύνδεσης μας με αυτήν. Γενικότερα, με ενδιαφέρουν οι δυνατότητες που προκύπτουν από τη σύνδεση τεχνολογίας, τέχνης και αρχιτεκτονικής αλλά όχι μέσω των τελευταίων εργαλείων (gadgets). Σκεπτόμενη την ετυμολογική σύνδεση των εννοιών techne/ τέχνες (art), τίκτω (build), and αρτιότητα (completeness), προσπαθώ να δημιουργήσω έργα που παρουσιάζουν μία πρόταση στη δεδομένη εποχή, με μία όμως κριτική ματιά - με την τέχνη να χρησιμοποιείται για να προβήματίσει και όχι να ομορφύνει ή να εντυπωσιάσει».

«Στη Σιρών Τόποι/Silo(e)scapes οι θεατές εποπτεύουν τον φουτουριστικό μικρόκοσμο μέσω μιας πανοπτικής δομής που επεκτείνεται στο άπειρο. Πρόκειται για ένα "φορετό" δωμάτιο, μια πύλη ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία (όχι μέσω ενός τεχνολογικού εργαλείου): Οι θεατές τοποθετούν το κεφάλι τους σε μια τρύπα για να παρατηρήσουν τα απειλούμενα είδη, την τράπεζα/μουσείο και την οικονομία διαμοιρασμού των λιλιπούτειων κατοίκων. Οι στήλες σπόρων του άπειρου χώρου, το καλειδοσκόπιο των κατόπτρων και των αγροτικών ήχων κατασκευάζουν έναν αισθητό χώρο, η οποίος δεν είναι ούτε πραγματικός, ούτε απομίμηση. Η καλειδοσκοπική εμπειρία Σιρών Τόποι/Silo(e)scapes  λειτουργεί ως μία μηχανή απόδρασης αλλά και ως ένας παραπλανητικός μηχανισμός που μεταφέρει τον θεατή σε ένα παράλληλο σύμπαν,  απειλητικό και σαγηνευτικό, στο οποίο πρέπει αυτός να ενεργήσει ώστε να αποκτήσει ένα θετικό περιβάλλον. Η θεατρική και ηδονοβλεπτική εμπειρία στη Σιρών Τόποι/Silo(e)scapes ξυπνάει αναμνήσεις και δημιουργεί μία διαδικασία ενδυνάμωσης των θεατών ώστε να διαταράξουν την ακολουθία των γεγονότων που προκαλούν την εξαφάνιση αυτών των ειδών».

«Υποστηρίζω τον προβληματισμό αλλά με μια έντονη δόση αισιοδοξίας, την οποία θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι της αρχιτεκτονικής. Με ενδιαφέρει ο ρεαλισμός που κρύβει η ουτοπία. Οι διαφορές μεταξύ ρεαλιστικών και μη ρεαλιστικών οραμάτων δεν μετριούνται εύκολα. Αλλά ο Kisho Kurokawa απεικόνισε τη λεπτή διαφορά συγκρίνοντας την προσέγγιση των Ιαπώνων Μεταβολιστών με εκείνη του βρετανικού μεταπολεμικού avant-garde Archigram. Σύμφωνα με τον Kurokawa ενώ οi Archigram απογοητεύονται από την πραγματικότητα και προσπαθούν να αντικειμενοποιήσουν το μέλλον ως κάτι με περισσότερες δυνατότητες, ο Ιαπωνικός Μεταβολισμός προσπαθεί να φανταστεί την πραγματικότητα βάζοντας σπόρους του μέλλοντος στη γη όπως υπάρχει σήμερα. Ενδιαφέρομαι ιδιαίτερα για το πώς συνδέεται ένα τέτοιο όραμα με μια συγκεκριμένη ταυτότητα μέσω της ενσωμάτωσης των ιστορικών και πολιτιστικών στοιχείων».

«Οι σπόροι καθώς και ο τρόπος που εισέρχεται κανείς μέσα στην κατασκευή, συμβολίζουν την ανάγκη να φυτρώσει κάτι νέο, άλλα όχι ομοιογενές. Η βιοποικιλότητα είναι πολύ σημαντική, το ίδιο και η διαφορετικότητα. Βασικά στοιχεία της συλλογικής αυτής κοινωνίας. Οι σπόρο-κολόνες, σπόρο-κίονες συμβολίζουν τη θεμελίωση αυτή της κοινωνίας διαμοιρασμού. Η κολόνα στην αρχιτεκτονική έχει μεγάλη σημασία και οι αρχιτέκτονες έχουν εφεύρει πολλαπλές εξελίξεις της. Ήθελα η εγκατάσταση να έχει αυτή την απλότητα, ίσως δωρικότητα, αλλά κυρίως το δημόσιο χαρακτήρα αυτών των δομών (όπως η αρχιτεκτονική της στοάς, ή του αρχαίου ναού με τους κίονες).Αυτή η πολλαπλότητα των κολονών, που βασίζεται σε ένα μεμονωμένο μικρό στοιχείο που επαναλαμβάνεται, καθορίζει τον κοινωνικό χώρο και την αρχιτεκτονική. Ο Antoine Picon εξέτασε το ρόλο ενός τέτοιου στοιχείου, αυτού της ανεξάρτητης κολόνας στη θρησκευτική αρχιτεκτονική του δέκατου όγδοου αιώνα. Για τον Picon, αυτή η αρχιτεκτονική συσκευή, που ενεργεί ως (πολιτιστικό) μείγμα διαφορετικών πραγμάτων, προσφέρει ετερογένεια και επιτρέπει την κοινωνική φαντασία».

«Από την ελληνική κουλτούρα θα κρατούσα την εφευρετικότητα, το πνεύμα ελευθερίας, την κριτική ματιά, αλλά και το φιλότιμο. Αντίστοιχα από την αμερικανική θα κρατούσα το πνεύμα συνεργασίας, την αποτελεσματικότητα, τη θετικότητα, τη συμμετοχή στα κοινά και τον εθελοντισμό. Στο επίπεδο της αρχιτεκτονικής, από την ελληνική πραγματικότητα θα κρατούσα τη σχέση κτιρίου με το τοπίο και την τοπικότητα, τις δομές δημόσιου χώρου, τα στοιχεία της άτυπης αστικοποίησης, την ύπαρξη του μικρού αρχιτεκτονικού γραφείου. Από την αμερικανική πραγματικότητα θα κρατούσα τις δομές αποφάσεων σχετικά με την αρχιτεκτονική, το σύστημα παραγωγής και κατασκευής που δίνει στον αρχιτέκτονα έναν πιο σεβαστό ρόλο στη διαδικασία».

«Με ενδιαφέρει η δημιουργία αρχιτεκτονικής χωρίς την έννοια του πελάτη ιδιώτη. Γιαυτό κάνω αυτές τις κατασκευές. Ψάχνω τρόπους να υλοποιήσω αρχιτεκτονικές ιδέες τις οποίες θεωρώ απαραίτητες για την κοινωνία για ένα καλύτερο τρόπο ζωής. Η δημιουργία αυτών των έργων δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την μεσολάβηση αυτών που πιστεύουν στην ιδέα και το έργο και συμβάλουν στην υλοποίηση με την κατασκευή και την εφευρετικότητα. Έχει μεγάλη σημασία ότι τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται σε μία μικρή πόλη, ακριτική όπως η Αλεξανδρούπολη. Και η δράση τους και η συνεισφορά τους φτάνει όχι μόνο στην Αθήνα, τη Βοστώνη, αλλά και το επίσης ακριτικό Hanover, New Hampshire. Αναφέρομαι στη συνεργασία μου με την βιοτεχνία του Παναγιώτη (Τάκη) Σταμπουλίδη, η οποία ξεκίνησε μέσω της φιλίας του πατέρα μου Γεωργίου Τολούδη, με τον κ. Τάκη. Η υλοποίηση οραμάτων bottom up χάρη στην αλληλεγγύη, πίστη και συνεισφορά τέτοιων ανθρώπων είναι βασικό στοιχείο μιας ιδανικής κοινωνίας».

**Η Ζηνοβία Τολούδη, γεννημένη στην Αλεξανδρούπολη, αποφοίτησε από το Α.Π.Θ, έκανε μεταπτυχιακό στο τμήμα Αρχιτεκτονικής στο Illinois Institute of Technology του Σικάγο και είναι Διδάκτωρ του Harvard Graduate School of Design, με υποτροφία του ΙΚΥ. Οι χωρικές της εγκαταστάσεις έχουν εκτεθεί παγκοσμίως, μεταξύ άλλων στη Biennale της Βενετίας, το Harvard, Dartmouth, MIT, και το Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας. Εργα της βρίσκονται στις μόνιμες συλλογές γλυπτών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, της Πινακοθήκης του Θρακικού Κέντρου Τέχνης και Πολιτισμού και του Leslie Center for the Humanities, στο Dartmouth.

ΒΗΜΑ Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017 [LINK]

http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=884159

Το κείμενο πρώτοδημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑgazino Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

silo(e)scapes press release

visit Dartmouth press release [LINK]

Through Silo(e)scapes, Zenovia Toloudi Highlights Need for Protecting Native Seeds of the Mediterranean

Where A Seed Bank, Sharing Economy and Museum Become One

June 5, 2017 – As agriculture, climate change, pollution and other factors continue to impact our planet, native plant species, including those in the Mediterranean, are threatened. Through the project—  Silo(e)scapes; architect, artist and Dartmouth Assistant Professor of Studio Art Zenovia Toloudi, provides a social commentary on these issues by envisioning a future architecture, which is a hybrid of a seed bank, a sharing economy and a museum for Mediterranean plant species that may disappear.

Silo(e)scapes is one of 33 projects in the exhibition, Tomorrows: Urban fictions for possible futures, which is on display through July 16 at Diplareios School in Athens, Greece. Tomorrows was curated by Panos Dragonas and Daphne Dragona, and was organized by Onassis Cultural Center. The exhibition explores the environmental, technological and social changes impacting our planet today, and considers tomorrow’s possible worlds.

As a concept, Silo(e)scapes would store and display threatened native seeds from the Mediterranean in transparent silos that double as columns for the museum’s space. The native seeds would be shared communally among Silo(e)scapes’ members, rather than belonging to private corporations. Silo(e)scapes strives to preserve the biodiversity of local seeds and protect Mediterranean tastes, flavors, nutrients and medicinal capacities, which could be “threatened by environmental catastrophes, as well as by the increasing demand for control and standardization” by agricultural companies. 

“Silo(e)scapes transforms the anxiety of such dystopia into the experience of a futuristic, optimistic, architecture. The multiplicity of columns presents a building (and a depository) that neither belongs to global companies, nor to the economic elite but to the community and ordinary people, who share the valuable goods on equal terms.” says Zenovia Toloudi.

Through the art installation, Silo(e)scapes, which is part of Tomorrows, visitors experience a doll-house like panopticon structure that expands in infinity through a kaleidoscope of mirrors. Silo(e)scapes functions like a wearable room, where visitors insert their head into the hole of the installation “to observe the threatened seeds, the seed bank museum and the sharing economy of lilliputian citizens. The seed-columns of the infinite space, the kaleidoscope of mirrors and agrarian sounds, construct a perceptible space that serves as a portal between reality and fantasy.”

Toloudi’s “research builds on a cultural approach of technology, craftsmanship and activism in architecture with installations that interplay with the physical qualities of space and one’s sensual perception to enhance awareness and participation.” She has exhibited her work internationally at venues, including at the 2006 Venice Biennale of Architecture in the Pavilion of Greece, The Lab at Harvard, Athens Byzantine Museum, American Institute of Architects New York Chapter, and Illuminus Boston. Toloudi has a Doctor of Design degree from the Harvard Graduate School of Design, a master of architecture from Illinois Institute of Technology and an architecture engineering diploma from Aristotle University of Thessaloniki. 

Zenovia Toloudi is available for comment at: zenovia.toloudi@dartmouth.edu.

made in alexandroupolis

Συντελεστές της κατασκευής Σιρών Τόποι: Γεώργιος Τολούδης (gtroza), Παναγιώτης Σταμπουλίδης (Τάκης), Γιάννης Πανούδης, Γιάννης Στρατάκης και Γιώργος Αντζαμίδης (Γιωρίκας).

silo(e)scapes @Vima

απόσπασμα από το κείμενο Οι Πόλεις μας "Tomorrows" της Αστραπέλλου Μαριλένας:

Η αρχιτέκτων Ζηνοβία Τολούδη δημιουργεί το «Silo(e)scapes», μια δαιδαλώδη μακέτα με ανθρωπάκια lego ανάμεσα σε τράπεζες σπόρων, όπως αυτές που έχουν αρχίσει να δημιουργούνται σε χώρες όπως η Σουηδία. Η συγκεκριμένη «ειδικεύεται» στους μεσογειακούς σπόρους και παρουσιάζει το ιδανικό σενάριο διαχείρισής τους από τους πολίτες.

Δημοσίευση στο Βήμα Πολιτισμός 03.06.2017 [LINK]
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=883313

interview @vimagazino

Excited to have my interview featured at ΒΗΜΑgazino! 

Η Σιρών Τόποι στο ΒΗΜΑgazino αυτό το Σάββατο! 
Ο ρεαλισμός της Ουτοπίας από την Ιωάννα Ζυμαρίτη. 

"The realism of utopia." Ioanna Zymariti could not pick better title for my interview with her about Silo(e)scapes, as part of the thought provoking and visually striking Tomorrows exhibition in Athens, organized by Onassis Cultural Center. I thank her for the wonderful interview and for allowing me to share the ideas behind Silo(e)scapes. This is also a great opportunity to thank certain amazing individuals that made this project possible, including Γεώργιος Τολούδης, Παναγιώτης Σταμπουλίδης, Ilia Matsa, Ioannis Stratakis, Maria Toloudi, Dimitris Papanikolaou, Vien Nguyen, Theodore Levin, Hara Gavra, Thomas Hochmann, Sophia Toloudi, Nikos Katsikis, Κωνσταντίνα Σουλιώτη, and of course the amazing curators and designers Panos Dragonas, Daphne Dragona, and Varvara Christopoulou.